Stipt om 7.00 uur rijdt het busje voor en kunnen we vertrekken. Aangekomen bij Schiphol kunnen we al aansluiten in de file voor de vertrekhal. Als we in de vertrekhal 2 zijn, waar we moeten inchecken, blijken we weer naar buiten te moeten om via vertrekhal 3 weer binnendoor naar vertrekhal 2 te lopen. Op die manier is er meer plaats om de immense wachtrij kwijt te kunnen. Voor de incheckbalies in vertrekhal 2 staan namelijk rijen waar Disney jaloers op zou worden…. Al schuifelend komen we in anderhalf uur uiteindelijk bij de incheckbalie en daar krijgen we in twee minuten onze boardingpassen. Nadat we ook bij de douane en paspoortcontrole de obligate zigzag-rijen gehad hebben, zijn we klaar om naar de gate te gaan. Inmiddels hebben we niet meer zo’n haast, want ons vliegtuig heeft drie kwartier vertraging, waardoor we tijd hebben om nog even te ontbijten. Daarna lopen we richting onze gate, waarbij we wonder boven wonder Aniek en Niels nog even tegen het lijf lopen, die precies de andere kant op moeten voor hun gate. Maar liefst 175.000 passagiers per dag in deze vakantie, en toevallig komen wij die twee tegen. Even zwaaien, “tot vanavond”, en weer doorlopen.
Bij de gate aangekomen, wachtend in de (zoveelste) rij om te boarden, wordt er door Delta omgeroepen, dat er goed nieuws is: de staking is nog niet voorbij, maar de koffers voor ónze vlucht zijn allemaal ingeladen! Ehm, staking?? Daar hadden we nog niet eerder van gehoord. Een snel rondje googelen leert dat er schijnbaar een wilde staking is deze ochtend onder het laadpersoneel, hetgeen tot gevolg heeft dat vele vluchten zijn vertraagd en ook een aantal geannuleerd. Zo… daar hoorden we niets van op Schiphol….. daar werd alleen omgeroepen dat er “door de vakantiedrukte en personeelstekort extra wachttijd was”.
Eenmaal in het vliegtuig worden de berichten op internet over Schiphol steeds erger: het is véél te druk in de vertrekhal en uit veiligheidsoverwegingen wordt er afgeraden om nu nog naar Schiphol te reizen, en dat geldt sowieso voor mensen met vluchten tot 15.00 uur. Het lijkt erop dat we veel geluk hebben dat we überhaupt nog in een vliegtuig zitten, met hopelijk ook onze bagage in het ruim. En Aniek en Niels ook in hún vliegtuig! Die drie kwartier vertraging wordt uiteindelijk wel twee en een half uur, maar vooruit, we vliegen in ieder geval.
De overstap op Atlanta is door de vertraging (maar gelukkig ook weer een half uur tijdwinst tijdens de vlucht) teruggelopen naar twee uur en een kwartier. Wordt krap, dan moet het niet tegenzitten qua drukte. Maar gelukkig loopt alles in Atlanta smoothly…. Daar kan Schiphol nog wat van leren! Immigrations, bagage en douane; binnen anderhalf uur zitten we bij de volgende gate. Het vliegtuig zit weer helemaal vol, omdat er veel mensen bij komen, die een vroegere aansluitende vlucht hadden en die dus gemist hebben door de vertraging op Schiphol.
Als je dan denkt dat je alles gehad hebt qua wachten, moet er nog een auto gehaald worden bij Avis in Orlando. Hertz, Budget, Alamo, Sixt, Payless, National….. keus genoeg, maar alléén bij Avis staat een megalange rij! Tien loketten en er zijn er helemaal drie bemand. Dus wederom wachten. Maar hier is het minder erg, want we moesten toch al op Aniek en Niels wachten. Een uur en een kwartier later mogen we onze Mitsubishi ophalen, en vlak daarna zijn Aniek en Niels ook geland en kunnen we met vijven naar onze villa rijden :-)
Hans had het liefste meteen nog boodschappen gedaan, maar daar hebben we toch maar vanaf gezien. Het was inmiddels 23.45 uur en na 24 uur non-stop in touw geweest te zijn, vond ik het wel even mooi geweest….lekker slapen!
